အိုးေဝ (အစမ္း): May 2008

တေပါင္းလနဲ႔ အညာ႐ိုးရာပြဲ

>> Saturday, May 31, 2008

တေပါင္းလနဲ႔ အညာ႐ိုးရာပြဲ
မဇနိ
27 May 2008

အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ ဒီေန႔ ကၽြန္မရဲ့ ျမန္မာႏွစ္ေမြးေန႔တဲ့။ မုန္႔မႈန္႔ေတြရွိတာနဲ႔ မုန္႔ဆီေၾကာ္ေၾကာ္ျဖစ္တယ္တဲ့။ အိမ္ကို ႁကြလာတဲ့ သံေတာ္ေတြကို ဆြမ္းနဲ႔ မုန္႔ေၾကာ္ကပ္လွဴတယ္ဆိုလို႔ သတိရသြားမိတယ္။ မုန္႔ဆီေၾကာ္လည္း စားခ်င္လာတယ္။ ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ေတာ့ ၀ယ္စားလို႔ရတတ္တယ္။ လွည္းတန္းေစ်းနဲ႔ သိမ္ႀကီးေစ်းမွာ တခါတရံေတြ႔ရတယ္။ ကြ်န္မတို႔ၿမိဳ႔မွာေတာ့ ၿမိဳ႔ေစ်းမွာ အၿမဲ၀ယ္လို႔ရပါတယ္။ အိမ္မွာေၾကာ္တာေလာက္ေတာ့ စားလို႔မေကာင္းတာအမွန္ပဲ။ မုန္႔ဆီေၾကာ္ကိုေတာ့ အညာသူ အညာသားေတြ ပိုႏွစ္သက္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အညာက အစားအေသာက္၊ ဓေလ့ေတြက ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာနဲ႔ ကြာျခားမႈေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အညာက ႐ိုးရာပြဲေတာ္တခုအေၾကာင္း ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦးေနာ္။

ဗုဒၶဂါယာသို႔ ဘုရားဖူးသြားျခင္း (၂)။

>> Thursday, May 29, 2008

သံုးေလာက ထိပ္ထား ျမတ္စြာဘုရား အျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္မူၿပီးတဲ့ အခါမွာ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ဟာ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာေတြကို ေခၽြခၽြတ္ဖို႕ ၾကည့္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဉာဏ္ေတာ္နဲ႕ ၃၁ ဘံုသားေတြရဲ႕ ဉာဏ္ေတာ္ဟာ အဆမတန္ ကြာျခားေနတာကို ေတြ႕ရတဲ့အတြက္ တရားေတာ္ေတြကို နားလည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္လို႔ မေခၽြခၽြတ္ေတာ့ရန္ စဥ္းစားမိပါသတဲ့။ အဲဒီအခါမွာ ဟုန္ဟုန္က ျဗဟၼာႀကီးက ဘုရားသခင္ရဲ႕အႀကံကို သိတဲ့အတြက္ လာေရာက္ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္ပါသတဲ့။ အရွင္ဘုရားအတြက္သာဆိုရင္ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားေရွ႕ေမွာက္မွာကတည္းက ကၽြတ္တမ္းဝင္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အရွင္ျမတ္ဘုရားက သတၱဝါအမ်ားအတြက္ ဘုရားဆုကိုပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေလးသေခ်ၤနဲ႕ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္ၿပီးကာမွ သတၱဝါအမ်ားကို ပစ္ထားေတာ္မမူပါနဲ႔လို႔ ေလွ်ာက္တင္ပါသတဲ့။ အဲဒီအခါမွာ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက ေရွ႕က ဘုရားသခင္မ်ား ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ ျပန္ၿပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္ေတာ္မူတဲ့အခါ တရားဦး ဓမၼစၾကာေဟာေတာ္မူတာကို သိတဲ့အတြက္ တရားဦးေဟာဖို႔ ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္။

နိပြန္ျပည္နဲ႔ကၽြန္မ

>> Monday, May 26, 2008

(နိပြန္ ေခၚ ဂ်ပန္ျပည္ကို Kanji ျဖင့္ေရးထားပုံ။)

“နိပြန္ၾကီးက တိုက်ိဳေခၚ၊ ဘိရုမာေတြ အရမ္းပဲေပ်ာ္။“ ..ဒီသီခ်င္းထဲကလို နိပြန္ေခၚ ဂ်ပန္ျပည္မွာ ဘိရုမာသူေတြ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္မနဲ့ေတာ့ အေတာ့္ကို သဟဇာတမတည့္တာေလးေတြရွိပါတယ္။ ကၽြန္မကပဲ အမ်ားနဲ႔ မတူေနလို႔လား။ ကာလံေဒသံဆိုတဲ့ ကာလေဒသနဲ႔မ်ား လိုက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ အေနမတတ္ဘူးလား။ နိပြန္ျပည္သားေတြကပဲ တခုခုလြဲေနလား။

အညာဘုရားပြဲ

>> Sunday, May 25, 2008

သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ပိန္(၀က္သားဒုတ္ထိုး)က စာနဲ႔ လိုက္ဖက္မယ္ထင္တဲ့ ပုံေတြပို႔ေပးလို႔ တင္လိုက္ပါတယ္။ မူရင္း ပန္းခ်ီပိုင္ရွင္မ်ားဆီကို ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းဘဲ တင္လိုက္တဲ့အတြက္ အဆင္မေျပျဖစ္ရင္ ေျပာခဲ့ပါ။ ျပန္ျဖဳတ္ေပးပါ့မယ္။

ဒီေန႔ ေမလ ၂၅ ရက္ေန႔ဆိုေတာ့ စိတ္က အလိုလိုေနရင္းကို ၿမိဳ႕ေလးဆီ သတိရသြားတယ္။ ဒီခ်ိန္ဆို အိမ္မွာ ဧည့္သည္ေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ားေရာက္ေနမလဲ။ အေမတေယာက္ ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္ေနရတာ အေတာ္ပင္ပန္းေနရွာေရာ့မယ္။ ေနကလဲပူတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ေမာ လူေမာျဖစ္ေနမလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔တူေတြ တူမေတြလာလို႔ ေပ်ာ္ေနမလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အေမ ကၽြန္မကို သတိရလိမ့္မည္။ အေမသာမက တအိမ္သားလံုးေရာ အိမ္နားနီးခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ား အစ္ကို၀မ္းကြဲမ်ားပါ ကြ်န္မကို သတိရေနမွာပါ။ ကၽြန္မက သူတို႔ရဲ႕ေတာက္တိုမယ္ရ ကူညီတဲ့သူ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။

ကၽြန္မတို႔ ၿမိဳ႕ေလးသည္ မေကြးတိုင္းတြင္း ၿမိဳ႔တၿမိဳ႔ျဖစ္ျပီး ေနအင္မတန္ပူျပင္းတဲ့ အညာပီသေသာ ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့ စကားမပီတဲ့ ကၽြန္မကို သူငယ္ခ်င္းေတြက စတတ္တယ္။ အညာသူ စကားလဲ မပီဘူးတဲ့။ ဟုတ္တယ္ ကြ်န္မက အညာသူမွ ရိုးရိုးမဟုတ္ဘူး၊ အညာသူစစ္စစ္ႀကီးလို႔ ျပန္ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ၿမိဳ႕အေရွ့ဖက္ယြန္းယြန္းမွာ ေရႊေမာေဌာဘုရား၊ ၿမိဳ႕လယ္မွာ ေရႊကူဘူရားနဲ့ ၿမိဳ႕အေနာက္ဖက္ဆီမွာေတာ့ သီဟိုရ္ရွင္ဘုရားဆိုၿပီး ၿမိဳ႕က်က္သေရေဆာင္ ဘုရားမ်ားနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းလွပါတယ္။

သီဟိုရ္ရွင္ဘုရားပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္ ေမ ၂၅ ေလာက္ဆိုစတင္ေနပါၿပီ။ သတ္မွတ္ရက္ကေတာ့ ေမ၂၅ ရက္ကေန ဇြန္လ ၉ရက္လို႔ရွိေပမယ္ ဇြန္လကုန္ခါနီးထိ ပြဲခင္းရွိပါေသးတယ္။ ပြဲေတာ္ရက္က တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာပါတယ္။ ျမန္မာလိုေတာ့ နယုန္လမွာက်င္းပလို႔ နယုန္ပြဲလို့ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြ အလြယ္ေခၚၾကပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ မိတ္ေဆြ ရန္ကုန္ကလာလည္ၾကရင္ေတာ့ နင္တို႔ၿမိဳ႕ အညာဘုရားပြဲ ဒီႏွစ္လာလည္မယ္လို႔ ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားတတ္တယ္။ အေမက မိတ္ေဆြေတြ တူမေတြ တူေတြလာေတာ့မယ္ဆို မေမာႏိုင္၊ မပန္းႏိုင္ဘူး။ လက္ဖက္ကို ေစာင္းရွားသီး၊ ၾကက္သြန္ျဖဴတို႔နဲ႔ ႏွပ္တယ္။ မုန္႔ၾသဇာ၊ ထန္းလ်က္စတဲ့ မုန္႔ေတြ ၀ယ္ၿပီး ပုလင္းၾကီးေတြနဲ႔ ထည့္ထားတယ္။ အမဲသား၊ ၀က္သားကို ေၾကာ္တယ္၊ ညွင္းျပီး ေနလွမ္းတယ္။ သရက္သီးကို ပိုးတီရစ္ျပီး သရက္ခ်ဥ္ျဖစ္ေအာင္ စဥ္႔အိုးေသးေသးေတြနဲ႔ သိပ္ရတယ္။ အေဖကေတာ့ သရက္သီးပိုးတီတာ၀န္ယူရတယ္။ မန္က်ည္းရြက္ႏုကို ခူးၿပီး ဆားနဲ႔ခ်ဥ္သိပ္ရတယ္။ အေမသိပ္တဲ့ မန္က်ည္းခ်ဥ္က အရြက္အခက္မပ်က္ဘူး၊ မာၿပီး အေရာင္က ၀င္းေနတာ။ မန္က်ည္းခ်ဥ္ကို ၾကက္သြန္ျဖဴေလးပါးပါးလွီးျပီး ပဲဆီေမႊးေမႊးမ်ား ဆမ္းျပီး သုပ္စားလိုက္ရရင္ အခုေတာင္ ဗိုက္ဆာလာသလိုပါပဲ။ ငရုပ္သီးေတြေထာင္း ပုဇြန္ေျခာက္နဲ့ မန္က်ည္းသီးေရာၿပီး ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္က ပုလင္းၾကီး၊ ပုလင္းေသး မနည္းေၾကာ္ထားရတယ္။ ဒါမွ ဘုရားပြဲေတာ္ရက္မွာ ဧည့္သည္ေတြလာရင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္လို႔တဲ့ေလ။ အေမတို႔မ်ား မေမာႏိုင္ဘူး စီစဥ္ေနေတာ့တာ။

သၾကၤန္တြင္းမတိုင္မီ တပတ္ေလာက္အႀကိဳကတည္းက နယုန္ပြဲ အတြက္ ေစ်းတန္းႀကီးစေဆာက္ေနၾကျပီ။ ေစ်းတန္းက ခန္႔မွန္းေျခ တန္း၁၀ တန္းေလာက္ရွိပါတယ္။ တစ္တန္းကို ေစ်းဆိုင္၁၅၀ ၂၀၀ ထိရွိတယ္။ ဓနိမိုး ၀ါးတိုင္နဲ႔ေပါ့။ ေစ်းတန္းအ၀င္မွာေတာ့ သဲျဖဴပါးပါးခင္း ေျမဇာျမက္စိမ္းစိမ္းခင္းျပီး အညာေရအိုးစိုစိုနဲ့ ေရခ်မ္းစင္က ၾကိဳဆိုေနပါတယ္။ ပခန္းေရအိုးလို႔ အညာမွာ နာမည္ၾကီးေလာက္ေအာင္ ေႏြရာသီမွာ ဘာေရခဲေသတၱာမွ မလိုေအာင္ အေအးဓါတ္ရတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အေမဆိုေျပာတတ္တယ္။ ဟဲ့ကေလးေတြ အေမ့ကို ေရအိုးထဲက ေရေအးေအးတစ္ခြက္ခပ္ခဲ့စမ္း၊ ေရခဲေသတၱာထဲက မဟုတ္ဘူးေနာ္တဲ့။ အဲလိုေျပာေလ့ရွိတယ္။ ကၽြန္မဆို တျခားၿမိဳ့ေက်ာင္းတက္သြား ျပန္လာရင္ အေမ့ေရအိုးစင္ကေရမ်ား ေသာက္လိုက္ရရင္ ရင္ထဲေအးသြားတာပဲ။ ဘုရားပြဲလာ လူအမ်ားလည္း ေနကပူပူ ဖုန္ကထူထူဆိုေတာ့ ေရခ်မ္းစင္ဆီ မ၀င္မေနရ ၀င္ခိုနားၾကရတာပဲ။

ေစ်းတန္းေတြက ဘုရားပတ္ပတ္လည္မွာ ရွိတာ။ ေစ်းတန္းေတြ အလယ္မွာေတာ့ ရဟတ္စီးစရာ၊ ပြဲခင္းဇာတ္ရံု၊ အေျခာက္ကပြဲ၊ ရုပ္ေသး၊ မ်က္လွည့္၊ ဦးေမာင္ေမာင္ဆပ္ကစတဲ့ ေငးေမာၾကည့္စရာေတြက စံုလင္လွတယ္။ အဲအမ်ားအားျဖင့္ ဒီၿမိဳ့ေလးနဲ့ အနီး၀န္းက်င္က ရြာေတြဆို ကဆုန္လေလာက္ဆို လယ္ယာလုပ္ငန္း ေတာင္သူလုပ္ငန္းေတြ လက္စသတ္ေနၿပီ။ အပ်င္းထူတဲ့ ကေလးေတြေတာင္ အလုပ္ေတြ ႀကိဳးစားလုပ္ေနၾကၿပီတဲ့။ လူၾကီးေတြက နယုန္ပြဲ လိုက္ခ်င္ပိုက္ဆံစုထား ေခၚမယ္လို့ ေျပာထားတယ္။ အပိ်ဳေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က ဦးေဆာင္လိုက္ပို႔တယ္။ တခ်ိဳ႔ရြာေတြက လွည္းနဲ႔လာၾကတယ္။ မိသားစုလိုက္ ထမင္း၊ဟင္းအိုးေတြပါ ယူလာျပီး တပတ္ ဆယ္ရက္ေနၾကတယ္။

ညဦးပိုင္းဆို ရဟတ္စီးမလား ဆပ္က ၾကည့္မလားေပါ့။ ညပိုင္းေရာက္လာရင္ ဇာတ္ရံုေရွ့မ်ာ လူေတြအျပည့္။ ကၽြန္မငယ္ငယ္ကဆို အစ္ကို၀မ္းကြဲေတြနဲ့ ပြဲၾကည့္လိုက္ရတယ္။ သူတို႔လာရင္ သိပ္ေပ်ာ္တာ။ သူတို႔က သူတို႔ပိုးပမ္းေနတဲ့ ရြာကအပ်ိဳေခ်ာေခ်ာေတြကို ပြဲၾကည့္ဖို႔ ဖ်ာလက္မွတ္နဲ့ ဖားရတယ္။ ေရွ့နားေနရေအာင္ကလဲ အေစာကတည္းက ဆိုင္ရာပိုင္ရာဆီမွာ ေစ်းႀကီးေပး၀ယ္ထားရတာ။ အဲ ဖ်ာေနရာေကာင္းမွ သူတို႔လဲ အပ်ိဳေတြက မ်က္ႏွာသာေပးတာ။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ေဘးနားမွာ ခပ္ကုပ္ကုပ္ေနေပေတာ့။ ေနရေကာင္းေကာင္း ၀ယ္ေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ဇိမ္အေတာ္က်တယ္ဗ်။ မိန္းကေလးအုပ္စုက ပြဲၾကည့္လာရင္ ဖီးလိမ္ျပင္ဆင္တာေတာ့ မင္းသမီး႐ႈံးပဲ။ စံပယ္ပန္းေတြကလဲ ပန္လာေတာ့ ပြဲခင္းထဲမွာ စံပယ္ပန္းန႔ံကလည္း သင္းသဗ်။ ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ လက္ဖက္သုပ္ဆို ပုဇြန္ေျခာက္နဲ႔ ဂ်င္းေလးကပါလိုက္ေသး။ ဆီအနစ္စားေပါ့။ အေသအခ်ာႏွပ္လာတဲ့ ေကာ္ဖီဗူးလဲပါတယ္။ မိုးကုပ္လက္ဖက္ေျခာက္နဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းဗူးကလဲ ေမႊးသကိုး။ အဲေကာင္မေလးကို ေနရာေကာင္းေကာင္း၀ယ္ေပးနိုင္လို႔ကေတာ့ အဲဒီစားစရာေတြနဲ႔ ႏွပ္ေနေပေတာ့ပဲ။ ကၽြန္မကေတာ့ ပိုအခြင့္ေကာင္းရတယ္။ အစ္ကိုေတြမ်က္ႏွာနဲ႔ သူတို့က ဦးစားေပးတယ္။ မုန္းမ်ိဳးစံုစားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခဏေနရင္ေတာ့ ကၽြန္မက အိပ္ခ်င္ေတာ့တာ။ အစ္ကိုေတြ ကၽြန္မကို အိပ္ျပန္ပို႔ေပးရရင္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္လႊဲခ်ေနေတာ့တာ။ သူတို႔ေကာင္မေလးေတြနား ေနခ်င္ၾကတာကိုး။ ကၽြန္မကို ျပန္ပို႔ၿပီးရင္ေတာ့ သူတို႔က မိုးလင္းထိ ပြဲၾကည့္ၾကတယ္။ အေမကေတာ့ သူ႔တူေတြအတြက္ ပြဲၾကည့္ျပန္လာရင္ အိပ္ယာအဆင္သင့္ျပင္ထားေပးတယ္။

ဘုရား၀န္းအတြင္းမွာေတာ့ သနပ္ခါး၊ ေယာလံုခ်ည္၊ ၿမိဳ့ကထြက္တဲ့ ခ်ည္ေစာင္၊ ခ်ည္လံုခ်ည္၊ ၀ါးဘီး၊ သနပ္ခါးဘီး၊ နံ႔သာျဖဴဘီး၊ ပုတီးအမ်ိဳးစံု ေရာင္းခ်ေနတဲ့ ေစ်းသည္ေတြနဲ့ ျပည့္ညပ္ေနပါေတာ့တယ္။

စဥ့္အိုး၊ ေျမအိုး၊ ဒန္အိုး၊ အိုးခြက္ပန္းကန္ေရာင္းခ်တဲ့ ေစ်းတန္း၊ အက်ၤီအ၀တ္အထည္ေစ်းတန္း၊ ဖ်ာ ခေမာက္ စေကာစကာ ႀကိမ္ျခင္းစတဲ့ ႀကိမ္၀ါးေစ်းတန္း၊ ဘီရို စားပြဲ ခုတင္စတဲ့ ပရိေဘာဂေစ်းတန္း၊ မုန္႔ေစ်းတန္းဆိုၿပီး ခြဲထားတဲ့ အတြက္ ေစ်း၀ယ္ရတာ လြယ္ကူပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ၿမိဳ့ကလူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားက စဥ့္အိုးတို႔ စေကာစကာစတဲ့ အိမ္အတြက္လိုတာမ်ိဳးကို အဲဒီ နယုန္ပြဲမွာပဲ မ်ားမ်ား၀ယ္ထားၾကေလ့ရွိတယ္။ အေမနဲ့မ်ား ပြဲေစ်းတန္းလိုက္ရင္ အျပန္မွာ ျမင္းလွည္း၂စီးေလာက္နဲ့ ျပန္လာတယ္။ သူလိုတာေတြ ၀ယ္လိုက္တာ မနက္ကသြားရင္ ညေနမွျပန္ရတယ္။ ေျခေထာက္ေတြမ်ားေညာင္းလို့ ျပန္လာရင္ အိပ္လို့ေကာင္းေတာ့တာပဲ။ အေမ့တူမေတြလာရင္လည္း ေစ်း၀ယ္ထြက္လို႔ကို မျပီးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တခ်ိဳ႔ႏွစ္ဆိုရင္ ပြဲေစ်းတန္းကို ၁၀ ခါ ၁၅ ခါေရာက္တယ္။ အိမ္လာတဲ့ ဧည့္သည္တိုင္း လိုက္ပို႔ေနရတာရယ္၊ အေမသြားလို႔လိုက္တာရယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ သြားတာရယ္၊ အစ္ကိုေတြနဲ႔ ညမုန္႔သြားစားတာရယ္ဆိုျပီး အေခါက္ေပါင္းမနည္းေရာက္ခဲ့တာ။ နယုန္ပြဲၿပီးစဆို ေက်ာင္းေတြဖြင့္ၿပီဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ၾကြားၾကတာ၊ စကားႏိုင္လုရတာလဲ အေမာပဲ။ ငါက ဘယ္ႏွေခါက္ေရာက္တာ၊ သူကဘယ္ႏွေခါက္ေရာက္တာတို႔အစခ်ီျပီး ပြဲေစ်းက ဘာေတြ၀ယ္တာ ဘာေတြၾကည့္တာအဆံုးထိေပါ။ အေမ့ကို ေကာ္လက္ေကာက္ေတြ လက္အျပည့္ပူဆာတယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္ရင္ တခ်ြင္ခ်ြင္နဲ့ လက္ေလးေျမွာက္ေျမွာက္ေနရတာ လက္ေတြမ်ားေညာင္းလို့။ အခ်င္းခ်င္းၾကြားၾကတာ။ လြယ္အိတ္အသစ္ ဂါ၀န္အသစ္နဲ့ ေက်ာင္းတက္ရတာလဲ ဘယ္လိုေပ်ာ္မွန္းကို မေျပာတတ္တာ။

ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္ကေတာ့ အခုလို ဆိုင္ကယ္လဲ မေပါေသးေတာ့ ပြဲေတာ္ရက္ဆို ဂ်စ္ကားပိုင္ရွင္ေတြ ေစ်းကြက္ပဲ။ ဂ်စ္ကားေတြကို အမိုးျဖဳတ္ၿပီး ၿမိဳ႔ထဲမွာ ပတ္ေမာင္းတယ္။ ၿမိဳ႔ထဲကလူေတြကို ပြဲေတာ္ကို ပို႔ေပးတယ္။ ကားစပယ္ယာမလိုဘုူး။ လူငယ္ေတြက “ပြဲေတာ္ကို ပြဲေတာ္ကို ၅က်ပ္ ၅က်ပ္” ဆိုျပီး ေအာ္ေခၚေပးတယ္။ ၅မိနစ္ေလာက္ပဲ စီးရတာပါ။ တခ်ိဳ႔ကလဲ ေျခလ်င္သြားၾကတာမ်ားတယ္။ အေမနဲ့ဆို ေျခက်င္သြားတယ္။ ငယ္ငယ္က ကၽြန္မရယ္ ေမာင္ေလးေတြရယ္ အေမရယ္ ဘုရားပြဲေစ်းကို မနက္ခင္းသြားခဲ့တယ္။ အေမက ထံုးစံအတိုင္း အိမ္အတြက္လိုတာေတြ ၀ယ္ေတာ့တာ။ မိုးရြာရင္ေဆာင္းဖို႔ ခေမာက္ေတြ၀ယ္ၿပီးေတာ့မွ တေယာက္တခုေခါင္းေပၚေဆာင္းၾကဆိုျပီး ကေလးေတြကို လွည့္ၾကည့္တယ္။ အဲ ကၽြန္မေမာင္ေလးနဲ့ တူေလးက မရွိေတာ့ဘူး။ ဘယ္ရွာရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး။ အလွဴခံေၾကျငာေနတဲ့ ဘုရားလူၾကီးဆီ လူေပ်ာက္ေအာ္ခိုင္းရေသးတယ္။ ဒါလဲ မေတြ႔ေတာ့ ကၽြန္မက ထိုင္ငိုေနရတယ္။ အေမတို့ လူႀကီးေတြကေတာ့ ရွာရတယ္။ ညေန ၅နာရီေလာက္မွ ကေလး ၂ေယာက္ကိုယ္တံုးလံုးေလးေတြ ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ ျပန္လာၾကတယ္။ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔ကို လူႀကီးတစ္ေယာက္က ေခၚသြားတယ္တဲ့။ စကားတတ္တဲ့ သာလိကာေလး ယူမလားေမတယ္တဲ့။ ယူမယ္ဆိုျပီး သူတို့ ၂ေယာက္က လိုက္သြားၾကတာ ေနာက္ဆံုး သူတို႔ ဦးထုပ္ေတြ အ၀တ္အစားေတြနဲ႔ သာလိကာကို ဖမ္းဖို႔ေတာင္းလို႔ ေပးလိုက္ရတယ္တဲ့။ သာလိကာလဲမရခဲ့ပါဘူး ညာၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။ ကၽြန္မတို႔လဲ အဲေတာ့မွ ရယ္နိုင္ေတာ့တယ္။

မုန္႔ေစ်းတန္းက တျခားၿမိဳ႔ေတြက လာေရာင္းတာ။ မုန္႔သိုင္းၿခံဳ၊ မုန္႔ပ်ားအံု မုန္႔အမိ်ဳးမ်ိဳးေပါ့။ အေအးဆိုင္၊ ႀကံရည္ဆိုင္ေတြကလဲ ေပါမွေပါ။ မွတ္မွတ္ရရ “ဦးမဲဂြ ဒန္ေပါက္“ ကို မေမ့ဘူး။ ပြဲေစ်းတန္းမွာ ဦးမဲဂြဒန္ေပါက္ မစားဖူးရင္ ေခတ္မမွီသလိုလို သတ္မွတ္ၾကတာ။ အေဖက ညဆို ဒန္ေပါက္ထုပ္ေလးဆြဲျပီး ျပန္လာရင္ အေဖ့ကို သိပ္ခ်စ္တာ။ ကေရကရာ၊ မုန္႔ၾသဇာဆိုတာ ေတာင္ပံုရာပံုပါပဲ။ ေႏြရာသီေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ႏွီးယပ္ေတာင္၊ က်ဴယပ္ေတာင္ေတြလဲ ၀ယ္ျပီး လမ္းမွာေတာင္ ခပ္လာၾကတာ။ ဘုရား၀န္းထဲက က်ယ္ေတာ့ အေၾကာ္ပန္းပင္ေတြနဲ့ ခံုတန္းေတြလဲ ေဆာက္ေပးထားတယ္။ ေကာင္ေလးေတြကေတာ့ အဲဒီခုံတန္းေတြကို ေနရာအျပည့္ဦးထားတယ္။ ဒါမွသူတို့က ေကာင္မေလးေတြကို နားနားေနေနပိုးလို႔ရမွာကိုး။

ဇာတ္ပြဲေတြကလဲ သိန္းေဇာ္၊ ခ်မ္းသာ၊ ၀င္းမင္းဆိုျပီး ဇာတ္ရံု ၃ ခုေလာက္ေတာ့ ႏွစ္တုိင္းေဆာက္ရတယ္။ ခ်စ္ခ်စ္ေဇာ္၊ တင့္တင့္ထြန္းတို႔ေတာင္ စတိတ္ရွိဳးဆိုတာ မွတ္မိေသးတယ္။ ပြဲေစ်းတန္းမွာ စတိုးဆိုင္အၾကီးၾကီး တစ္ဆိုင္လာေရာင္းဖူးတယ္။ ကုလားေတြပိုင္တာ။ သူတို႔က မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ႏွစ္တိုင္းလာေရာင္းတယ္။ သူတို႔လာတဲ့ ႏွစ္တုိင္း ကၽြန္မေတာ့ ငိုခဲ့ရတယ္။ ဘိုမရုပ္လွလွႀကီးကို ဆိုင္ေရွ့မွာ ထားေတာ့ ကၽြန္မလည္း ဒါကိုပဲ လိုခ်င္ေနတယ္။ ပူဆာတယ္။ သူတို႔က မေရာင္းဘူး။ ငိုခဲ့ရတာ သူ႔ကိုျမင္တိုင္းပဲ။ ခုေတာ့ ၿမိဳ႔မွာ ဂ်စ္ကားေတြ ျမင္းလွည္းေတြနဲ႔လည္း မသြားၾကေတာ့ဘူးထင္ပ။ အရင္လိုေရာ ပြဲေတာ္ႀကီး စည္ကားပါရဲ႕လားလို႔ မေရာက္တာ ၁၀ ႏွစ္နီးပါးရွိၿပီမို႔ စိတ္မွန္းနဲ႔ပဲ လြမ္းေမာေနမိေတာ့တယ္။

မဇနိ

နာဂစ္ႏွင့္ အလွဴခံ(၂)

>> Friday, May 23, 2008

လူသားေတြဟာ ဘာသာမတူ၊ လူမ်ိဳးမတူ၊ ေနရာဌာနေတြ မတူေပမယ့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ဒုကၡေရာက္လာျပီဆိုရင္ လူသားခ်င္းစာနာတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ တတ္ႏိုင္တဲ့ဖက္ကေန ရိုင္းပင္းကူညီၾကတယ္။ မွ်ေ၀ခံစားေပးၾကတယ္။ လက္တဖက္တတ္ႏိုင္ရင္ တဖက္နဲ့ ၀ိုင္း၀န္းေဖးမေပးၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ မိဘ၊ ေမာင္ႏွမ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ့ ေ၀းကြာတဲ့ ေနရာမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ေနရတဲ့သူေတြအတြက္ အမိျမန္မာျပည္မွာ နာဂစ္မုန္တိုင္းက ၀င္တယ္ၾကားရေတာ့ အေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိ၊ အားငယ္မိတာပါ။ အားငယ္သူကို လက္ကူတြဲျပီး အားေပးစကားေျပာလာတဲ့အခါမွာ အင္မတန္ၾကည္ႏူးမိပါတယ္။ စိတ္အားငယ္ေနသူကို ၀ိုင္း၀န္းေဖးမအားေပးစကားေတြေျပာျပီး ကူညီရံုသာမက ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် အလွဴခံကူညီေပးမႈပါေတြ႔ရေတာ့ ၀မ္းသာမိပါတယ္။

ဗုဒၶဂါယာသို႔ ဘုရားဖူးသြားျခင္း (၁)။

>> Thursday, May 22, 2008

“မသိၾကလတ္ ေတြးဆအပ္ ေန႔ျမတ္ခုႏွစ္ေထြ
သံ၊ ဖြား၊ ေတာ၊ ပြင့္၊ စက္ ၊ စု၊ သင့္
ရွင္ပင့္သာကီေဆြ“
သံုးလူ႕ထိပ္ထားျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေန႔ေတြကို မွတ္မိေအာင္ သီကံုးထားတဲ့ ငယ္ကတည္းက ရေနတဲ့ အလကၤာေလးရဲ႕ အစပိုင္းပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္ေန႔ခ်င္းစီ အတြက္ အေသးစိတ္ တစ္ပိုဒ္စီရွိပါတယ္။ အဓိေျပာခ်င္တာက ေန႔ ခုႏွစ္ေန႔နဲ႔ အဲဒီေန႔နဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့ ေနရာေတြပါ။
သံ = သေႏၶယူေသာေန႔
ဖြား = ဖြားျမင္ေသာေန႕
ေတာ = ေတာထြက္ေတာ္မူေသာေန႔
ပြင့္ = ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူေသာေန႔
စက္ = ဓမၼစၾကာ တရားဦး ေဟာေတာ္မူေသာေန႔
စု = ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာေန႔
သင့္ = ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ေသာေန႔
အဲဒီခုႏွစ္ေန႔ထဲမွာမွ ဖြား၊ ပြင့္၊ စက္၊ စု ေလးေန႔ ျဖစ္ေပၚခဲ့ရာ ေနရာေတြကို သံေဝဇနိယ ေလးဌာနလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္း တေလးတျမတ္ထားၿပီး သြားခ်င္ၾကတဲ့ ေနရာေတြေပါ့။ အမ်ားအားျဖင့္ ကံမေကာင္းတတ္တဲ့ စစ္ကိုင္းသူ တစ္ေယာက္ ဒီတစ္ခါေတာ့ အရမ္းကို ကုသိုလ္ထူးစြာနဲ႔ ဗုဒၶဂါယာကို ဘုရားဖူးသြား ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေမတၱာရွင္ရဲ႕ေျမကို ေျခခ်ရတာ အဲဒီတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔တင္ကို အရမ္း ေက်နပ္မိပါတယ္။

ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ သံေဝဇနိယ ေလးဌာနက ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ ေနရာေတြပါ။ ဘုရားရွင္က သူရွိစဥ္အခ်ိန္မွာ အင္မတန္ စည္ကားခဲ့တဲ့ အဲဒီေနရာေတြဟာ ေနာင္တခ်ိန္မွာ မစည္ပင္ေတာ့မွာကို ျမင္လို႔ သံေဝဂယူႏိုင္ေအာင္ သံေဝဇနိယေလးဌာနအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တာလို႔ ေျပာပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ သိၾကတာကလဲ သံေဝဇနိယေလးဌာနကိုပါ။ ေနာက္ထပ္ ဌာနေလးခု ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ အဝိဇဟိတ ေလးဌာနလို႔ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီ ေလးဌာနကေတာ့ ဒီ ဘဒၵကမၻာမွာ ပြင့္မဲ့ ဘုရားငါးဆူလံုးနဲ႔ ပတ္သက္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာေတြကေတာ့ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္မူတဲ့ေနရာ၊ ဓမၼစၾကာတရားဦး ေဟာတဲ့ ေနရာ၊ သလြန္ေညာင္ေစာင္း အေျခေလးဖက္ခ်တဲ့ေနရာနဲ႔ မယ္ေတာ္နတ္သားကို တရားေဟာၿပီး ျပန္ဆင္းလာတဲ့ ေနရာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးတဲ့ ဘုရားေလးဆူ (ကကုသန္၊ ေကာဏာဂုန္၊ ကႆပ၊ ေဂါတမ)လံုး အဲဒီေနရာမွာပဲ ပြင့္ေတာ္မူတယ္၊ ဓမၼစၾကာတရားဦးေဟာတယ္၊ က်ိန္းစက္ေတာ္မူတယ္၊ နတ္ျပည္က ျပန္ဆင္းလာတဲ့ အခါမွာလဲ တစ္ေနရာတည္းကိုပဲ ျပန္္ဆင္းေတာ္မူပါတယ္။ ေနာက္ပြင့္ေတာ္မူမဲ့ အရိေမေတၱယ် ဘုရားကအတြက္လဲ အဲဒီေနရာေတြပါပဲ။ စုစုေပါင္း ဌာန ရွစ္ခုေပမဲ့ ဘုရားပြင့္တဲ့ ေနရာနဲ႔၊ ဓမၼစၾကာတရားဦးေဟာတဲ့ ေနရာက ႏွစ္ခုလံုးမွာ ပါေနတဲ့ အတြက္ သြားစရာ ေျခာက္ေနရာ ရွိပါတယ္။ ခြင့္ရတဲ့ရက္နည္းတဲ့ အတြက္ ေနရာ အကုန္လံုးကိုေတာ့ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေနရာေတြဆိုတာရယ္၊ ျဖစ္ပ်က္တဲ့ အေၾကာင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရယ္ကို ေနရာအားလံုးအတြက္ ေဖာ္ျပေပးပါ့မယ္။ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြမွာေတာ့ ဓာတ္ပံုနဲ႔ တကြ တင္ျပေပးပါ့မယ္။

ဘုရားရွင္ဖြားျမင္ရာ ေနရာ (သံေဝဇနိယ ေလးဌာန)
ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ကပိလဝတ္ျပည္နဲ႔ ေဒဝဒဟျပည္ၾကားမွာရွိတဲ့ လုဗၺိနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာမွာ ဖြားျမင္ေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းခုလတ္မွာ ဖြားျမင္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းက မယ္ေတာ္မာယာဟာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ သုေဒၶါဓနမင္းႀကီးရွိရာ ကပိလဝတ္ျပည္မွာေနရင္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကို ပဋိသေႏၶရွိလာတဲ့အခါ မိဘေနရပ္ျဖစ္တဲ့ ေဒဝဒဟကို ျပန္ၿပီး မီးဖြားခ်င္တဲ့အတြက္ မင္းတရားႀကီးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းပန္ၿပီး ေဒဝဒဟကို အျပန္ လမ္းခရီး လုဗၺိနီဥယ်ာဥ္မွာ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္ကို ေမြးဖြားသန္႔စင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ (လုဗၺိနီဥယ်ာဥ္က နီေပါႏိုင္ငံအတြင္းမွာမို႔ စစ္ကိုင္းသူ သြားဖို႔ အခြင့္မသာခဲ့တဲ့ အတြက္ ဘုရားရွင္ ဖြားေတာ္မူရာ အင္ၾကင္းေတာကို စိတ္ကူးနဲ႔ပဲမွန္းၾကည့္ၾကပါေတာ့ေနာ္။)

ဘုရားပြင့္ေတာ္မူရာ ေနရာ (သံေဝဇနိယေလးဌာန၊အဝိဇဟိတ ေလးဌာန)
ဒီေနရာကေတာ့ ဘုရားေလးဆူလံုးပြင့္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဂါယာလို႔ ေခၚတာ ဒီေနရာကို ျဖစ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕နာမည္ကိုက ဗုဒၶဂါယာလို႔ ေပးထားတာပါ။

ဒီပံုကေတာ့ ဘုရားပြင့္ေတာ္မူရာမွာရွိတဲ့ မဟာေဗာဓိေက်ာင္းေတာ္ပါ။

မဟာေဗာဓိေက်ာင္းေတာ္ထဲက ဆင္းတုေတာ္ပံုပါ။
(အရမ္းကို သပၸါယ္ပါတယ္။ ဓာတ္ပံုေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲ မသိဘူး)

ပြင့္ေတာ္မူၿပီးတဲ့ ဘုရားရွင္ေတြအားလံုး ဒီေနရာမွာ ပြင့္ၾကတာပါ။ အခုလက္ရွိကေတာ့ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဂါတမဘုရားနဲ႔ဆိုင္တဲ့ တျခားေနရာေတြကိုပါ ေဖာ္ျပသြားေပးပါ့မယ္။ အဲဒီေနရာေတြကေတာ့ သတၱဌာနလို႔ အမည္တြင္တဲ့ ေနရာ ခုႏွစ္ခုပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္မူၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တစ္ေနရာကို ခုႏွစ္ရက္စီနဲ႔ ခုႏွစ္ေနရာ (စုစုေပါင္း ၄၉ ရက္) သီတင္းသံုးခဲ့တဲ့ ေနရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ပထမသတၱဟ (ပလႅင္က သတၱဟ)

ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူရာ ပလႅင္

ဒါကေတာ့ ဘုရားအျဖစ္ေရာက္ရာ ေဗာဓိေညာင္ပင္ပါ။
(4th Generation လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ မူရင္း အပင္ႀကီးက မရွိေတာ့ပါဘူးတဲ့)

အားလံုးသိၾကၿပီးတဲ့အတိုင္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ဒုကၠရစရိယာ ၆ ႏွစ္တိုင္တိုင္ က်င့္ၿပီးတဲ့အခါ မဇၥ်ိမလမ္းစဥ္ကို ကူးေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္မူမဲ့ ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာေတာ့ သုဇာတာ သတိုးသမီး ကပ္လွဴတဲ့ ဃနာႏို႕ဆြမ္းကို ၄၉ လုတ္တိတိ ဘုန္းေပး၊ ေနရဥၥရာျမစ္ကိုဆင္း၊ ယေန႔ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ေရႊခြက္က ျမစ္ကို ဆန္တက္ပါေစဆိုၿပီး အဓိဌာန္နဲ႔ေမွ်ာ၊ ျမက္ထမ္းသမားလွဴတဲ့ ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကို ပလႅင္ျပဳၿပီး၊ က်င့္ႀကံအားထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲလိုနဲ႔ ညဦးယံ (၉နာရီ)မွာ ပုေဗၺနိဝါသနႆႏုသတိဉာဏ္၊ သန္းေခါင္ယံ (၁၂နာရီမွာ) ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္နဲ႕ မိုးေသာက္ယံ (၃နာရီ)မွာ အာသဝကၡယဉာဏ္တို႔ကို ရရွိကာ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ၾကားျဖတ္ၿပီး တစ္ခုေျပာပါရေစ။ ျမန္မာေတြက ကဆုန္လျပည့္ေန႔ကို ဘုရားပြင့္တဲ့ေန႔အျဖစ္ ယူၾကပါတယ္။ ဒီမွာက်ေတာ့ မနက္ ၃ နာရီ အခ်ိန္မွာမွ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္တာမို႔ လျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္ေန႔ကို ယူပါတယ္။ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္ မူၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဲဒီေနရာမွာပဲ ခုႏွစ္ရက္တိတိ ထိုင္ေတာ္မူၿပီး ရရွိခဲ့တဲ့ တရားေတာ္မ်ားကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ပါတယ္။ ပထမသတၱဟပါ။ ပထမသတၱဟ (ပလႅင္က သတၱဟ)အတြက္ သူတို႔ထိုးထားတဲ့ စာတမ္းကေတာ့ ဒီလိုပါ။

ဒုတိယသတၱဟ (အနိမိႆ သတၱဟ)

ဒီေနရာကေတာ့ ဘုရားသခင္က ဘုရားျဖစ္ရာ ေဗာဓိေညာင္ပင္ရဲ႕ ေက်းဇူးကို ဆင္ျခင္ ေအာက္ေမ့ၿပီး ေညာင္ပင္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ၿပီး တစ္ပတ္လံုးလံုး ရပ္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။

တတိယသတၱဟ (စကၤမ သတၱဟ)

တတိယ သတၱဟမွာေတာ့ ဘုရားသခင္ဟာ ေလထဲမွာ စႀကၤန္ၾကြၿပီး တစ္ပတ္လံုးလံုး ေနခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလို တန္ခိုးနဲ႔ စႀကၤန္ၾကြရျခင္း အေၾကာင္းကေတာ့ နတ္ေတြရဲ႕ သံသယကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အေလာင္းေတာ္ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ မ်ားစြာေသာ နတ္အေပါင္းတို႔က ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္စြာနဲ႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အျပဳအမူ အေနအထိုင္ကို ၾကည္ညိဳစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ ၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒုတိယ သတၱဟမွာ ဘုရားသခင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူတဲ့ အခါမွာေတာ့ နတ္ေတြမွာ သံသယတစ္ခု ဝင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ေညာင္ပင္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္ ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ရွိေတာ္မူၿပီဆိုလ်က္နဲ႔ ေညာင္ပင္ကို သံေယာဇဥ္မကုန္ဘူး။ ကိေလသာ မစင္ေသးဘူးလို႔ သံသယ ျဖစ္သြားၾကတာပါ။ အဲဒါကို ဘုရားသခင္က သိေတာ္မူတဲ့အတြက္ သံသယ ေျပေပ်ာက္ေအာင္ တတိယသတၱဟမွာ ဒီလိုအေနအထားနဲ႔ သီတင္းသံုးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

စတုတၳသတၱဟ (ရတနာဃရ သတၱဟ)

စတုတၳေျမာက္ေနရာမွာေတာ့ အဘိဓမၼာက်မ္းကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္တဲ့ ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မ္းကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္တဲ့ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ ကြန္႕ျမဴးေတာ္မူပါတယ္။ အဘိဓမၼာက်မ္း သံုးသပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ကြန္႔ျမဴးတယ္လို႔ ေျပာေပမဲ့ ခုႏွစ္က်မ္းရွိတဲ့ အထဲမွာ ေနာက္ဆံုး ပဌာန္းက်မ္းကို သံုးသပ္တဲ့အခ်ိန္မွာမွ ကြန္႕ျမဴးတာလို႔ ေျပာပါတယ္။

ပဥၥမသတၱဟ (အဇပါလ သတၱဟ)

ဒီေနရာကိုေတာ့ ဆိတ္ေက်ာင္းေညာင္ပင္လို႔သိၾကပါတယ္။ ဆိတ္ေက်ာင္းသမားေလးေတြ ေနေနက် ေညာင္ပင္မို႔ပါ။ ဆိတ္ေက်ာင္းသမားေလးေတြက ဘုရားရွင္ကို ဘုရားရွင္မွန္းလဲ မသိၾကပါဘူး။ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရေကာင္းမွန္းလဲ မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပထမဆံုး ဥပသကာျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အေရးရွိလ်က္နဲ႔ ျဖစ္ခြင့္ မရခဲ့ရွာပါဘူး။

ဆဌမသတၱဟ (မုႏၥလိႏၱ သတၱဟ)

ဆဌမေျမာက္သီတင္းသံုးတဲ့ ေနရာကေတာ့ မုႏၥလိႏၱာအိုင္ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္မွာ ေလႀကီးမိုးႀကီးက်လာတဲ့အတြက္ ေရကန္ထဲက နဂါးမင္းထြက္လာၿပီး ဘုရားကို မိုးေလဒဏ္က အကာအကြယ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပံုမွာျမင္ရသလို မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ဘုရားရွင္ကို အေႏွာင့္အယွက္မေပးဘဲ အေခြကို ေဘးကေန အကာအေနနဲ႔ေခြၿပီး ပါးပ်ဥ္းနဲ႔ မိုးထားေပးတာလို႔ ေျပာပါတယ္။

သတၱမသတၱဟ (ရာဇဂစ သတၱဟ)

ေနာက္ဆံုး သီတင္းသံုးတာကေတာ့ လင္းလြန္းပင္ေအာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၄၉ ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ တရားထိုင္ရာက ထတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ တဖုႆနဲ႕ ဗလိက ကုန္သည္ညီေနာင္နဲ႔ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ အရင္ဘဝေဟာင္းက မိခင္ေတာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ နတ္သားရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈ႕ေၾကာင့္ေရာက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုန္သည္ညီေနာင္က ဘုရားရွင္ကို ေပါက္ေပါက္ဆုပ္နဲ႔ မုန္႔ၾကြပ္ကပ္လွဴပါတယ္။ သုဇာတာရဲ႕ ဃနာႏို႕ဆြမ္းကို ဘုန္းေပးၿပီးကတည္းက ၄၉ ရက္လံုးလံုး ဆြမ္းဘုန္းမေပးခဲ့တာ အခု အႀကိမ္ဟာ ဘုရားျဖစ္ၿပီး ပထမဆံုး ဘုန္းေပးတဲ့ဆြမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ဆြမ္းဘုန္းမေပးခင္မွာ သိၾကားမင္းနဲ႔ ျဗဟၼာမင္း ေရာက္လာၿပီး ၄၉ ရက္လံုးလံုး ဆီး၊ ဝမ္းမသြားခဲ့တာအတြက္ ေဆးဆက္ကပ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ တဖုႆနဲ႕ ဗလိကဟာ ပထမဆံုး ဥပသကာ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမတ္စြာဘုရားက သူတို႔ကို သရဏဂံု ၂ ပါး ( ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ) တည္ေစခဲ့ပါတယ္။ သံဃာေတာ္မရွိေသးလို႔ သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ မပါေသးပါဘူး။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဆံေတာ္ ၈ ဆူကိုလဲ ကိုးကြယ္ဖို႕အတြက္ စြန္႔ႀကဲလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ ဆံေတာ္ ၈ ဆူထဲက ၄ ဆူကို ျမန္မာႏိုင္ငံက ေရႊတိဂံု ဘုရားမွာ ဌာပနာထားတာ အားလံုး အသိျဖစ္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ ။ အရင္က ဖတ္ထားတာေတြရယ္၊ လိုက္ပို႔ေပးတဲ့ အစ္မႀကီး ေျပာျပတာေတြရယ္ ေပါင္းၿပီး မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေရးထားတာပါ။ မွားေနတာ ေတြ႔ရင္လဲ ျပင္ေပးၾကပါ။ က်န္တဲ့ ဌာနေတြကိုလဲ အားရင္ အားသလို ဆက္ေရးပါဦးမယ္။

ကြ်န္ေတာ္ မန္ယူပရိတ္သတ္

မင္းကေတာ့လုပ္ၿပီ။ ဖလားရခါမွ ဒီစကားလာေျပာေနတယ္ဆိုလည္း ၿငိမ္ခံယုံပါပဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ မန္ယူပရိတ္သတ္လို႔ ေျပာရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက ဒီလိုပါ။ ကြ်န္ေတာ္ တကၠသိုလ္တက္ခဲ့တဲ့တစ္ေလ်ာက္လုံး အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ အတူ ညညမွာ ေက်ာင္းအေဆာင္ကေနလစ္ၿပီး ေဘာလုံးပြဲ သြားၾကည့္တယ္။ ေဘာပြဲေလာင္းတာလည္း အၿမဲေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ တစ္ခါတစ္ရံ ေလာင္းတတ္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံရဖို႔ကို ၾကည့္ၿပီးေလာင္းတာ မဟုတ္ဘဲ ငါ့အသင္းဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေလာင္းရတာဆိုေတာ့ အထက္ေၾကးေပါက္လည္း အေပၚကထိုင္ေလာင္းေတာ့ ႐ႈံးတဲ့အခါလည္း ႐ႈံး၊ ျပားေပါက္စေလး စားရတဲ့အခါကလည္း စားေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းၿပီးသြား၊ ငယ္ေပါင္းေတြနဲ႕ေ၀းသြားေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေဘာလုံးပြဲေတြနဲ႔ အလိုလိုေ၀းသြားပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ တီဗြီမွာလာရင္ ၾကည့္တတ္ေပမယ့္၊ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ကို အားထည့္ၾကည့္တာေတာ့ အေတာ္ရွားသြားပါၿပီ။ အသက္ကေလးမျဖစ္စေလာက္ႀကီးလားလို႔ စိတ္၀င္စားမႈေတြ ေျပာင္းကုန္တာထင္ပါရဲ႕လို႔လည္း ေတြးမိတယ္။

မေန႔ညက (၂၁၊ေမ၊၂၀၀၈) ခ်န္ပီယံလိဂ္ဖိုင္နယ္ပြဲ တီဗြီကလာမည္ဆိုေတာ့ ၾကည့္မယ္ေပါ့၊ ညီေလးတစ္ေယာက္က အကိုနဲ႔လာၾကည့္မယ္ဆိုေတာ့ လာခဲ့၊ ၾကည့္ရတာ အေဖာ္ရတာေပါ့ကြာဆိုၿပီး ေခၚလိုက္တယ္။ သူက ခ်ဲ(လ္)စီး သမားပါ။ သူကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အသင္းက ဘယ္လို ဘာညာဆိုၿပီး အထူးမေျပာသလို၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘယ္ဖက္ကို အားေပးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္က အထူးမရွိပါဘူး။ ၾကည့္ေနရင္ မန္ယူက စီးေနေတာ့ ကိုယ္က သေဘာေတြက်ေနတာေပါ့၊ ေရာ္နယ္ဒိုလည္း ေခါင္းတိုက္သြင္းေရာ ကြ်န္ေတာ္ ပါးစပ္က “အဲသလိုမွေပါ့ကြ” လို႔ ထြက္သြားပါတယ္။ ေအာ္တိုမက္တစ္ပါ။ ၿပီး မန္ယူဂိုးေရွ႕မွာ ခ်ယ္(လ္)စီးေတြ အလုပ္႐ႈပ္ေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲလည္း အေတာ္ လႈပ္ေနပါတယ္။ လမ္းပတ္ထင္ပါတယ္ ကန္လိုက္တာ ဂိုးဘားကိုထိသြားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က “ဟာ ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာ” လို႔ ေအာ္မိသလို ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူၾကည့္ေနတဲ့ ညီကလည္း “ဟာ နည္းနည္းေလးလြဲတာကြာ” တဲ့။ အလုိလို ပါးစပ္ထဲက လွ်ံထြက္လာၾကတာပါ။ အဲဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ့္ဟာကုိ သတိထားမိလိုက္ပါတယ္။ ငါ့ဆီမွာ မန္ယူဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ က်န္ေနပါေသးလားလို႔။

နာဂစ္နဲ့ ကြ်န္မရဲ့အလွဴခံ

>> Wednesday, May 21, 2008

ဒီေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းကအျပန္ အေပ်ာ္ေတြပိုက္ျပီးလာခဲ့တယ္၊ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ဂ်ပန္မွာေရာက္ကတည္းက ဒီေန႔ေက်ာင္းျပန္က အေပ်ာ္ဆံုးလို႔ထင္မိတယ္။ ေပ်ာ္ရတဲ့အေၾကာင္းေလး ပို႔စ္ေရးလိုက္ပါတယ္။

ေန႔လည္ ၁၂ နာရီ ၅၅ မိနစ္၊ စကၠဴဗူးတခုေပြ႔ပိုက္ျပီး ဆရာမ၀င္လာပါျပီ၊ ကြန္နိခ်ိ၀ ျပိဳင္တူႏႈတ္ဆက္သံက ဒီေန့မွပိုစည္ကားေနသလိုပါပဲ၊ စိတ္ထဲမွာတခုခုထူးျခားေနလို႔ ေဘးဘီကို တခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္စီေရွ႕မွာ ဘာရုပ္ေလးေတြလဲမသိ ခ်ထားတာေတြ႔ရပါတယ္၊ ဆရာမနဲ႔ အျပန္အလွန္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ျပီး စာသင္ဖို႔ စတင္ပါေတာ့တယ္။
ကဲ အရင္တပတ္ကေပးထားတဲ့ အိမ္စာေတြစဖတ္ၾကမယ္။

ဘဝတူ

>> Wednesday, May 14, 2008

ဒီေန႔ကသူ႔အတြက္အေရးႀကီးဆံုးေန႔။ လူေတြမွာအေရးႀကီးဆံုးေန႔ေတြ ကိုယ္စီကုိယ္ငွရိွၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အဖို႔ေတာ့ ဒီေန႔ေလာက္အေရးႀကီးတဲ႔ေန႔ သူ႔ဘဝမွာမရိွဘူးလို႔ထင္တယ္။ ေနာင္လဲရိွလာမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ယံုထားၿပီးသား။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲစဥ္းစားၾကည့္၊ လူငယ္တစ္ေယာက္အဖို႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆီက အေျဖရမယ့္ေန႔ေလာက္ ဘယ္လိုေန႔မ်ိဳးကမ်ားပိုအေရးႀကီးဦးမွာလဲ။ အီရတ္မွာအေမရိကန္ေတြရက္စက္ေနတာ၊ လက္ဗ္ႏြန္မွာ ဟစ္ဇဘိုလာေတြေသာင္းက်န္းေနတာ၊ အိုဘားမားနဲ႔ကလင္တန္တို႔ စကားရည္လုပြဲဆင္ႏႊဲေနတာ၊ သူ႔ကိုဘာမွလာမေျပာနဲ႔။ အဲဒါေတြထက္အေရးႀကီးတာသူ႔မွာရိွၿပီးသား။ ဒီေန႔ေလးကိုေရာက္ဖို႔ သူ႔မွာေစာင့္စားလိုက္ရတာ၊ ရင္ေတြခုန္လိုက္ရတာ၊ ဆုေတြေတာင္းလိုက္ရတာ၊ အၾကာႀကီးပဲလို႔ေအာက္ေမ႔မိတယ္။ အေျဖရမယ့္ရက္ကပိုနီးေလ၊ ပိုၾကာတယ္လို႔ထင္မိေလပဲ။ ေကာင္မေလးကလဲ အေျဖမရေသးခင္အေတာအတြင္း သူ႔ကိုလာမေတြ႔ဖို႔အမိန္႔ထုတ္ထားေလရဲ႕။

ေမလဆိုတာမ်ိဳးက ဒီႏိုင္ငံရာသီဥတုမ်ိဳးနဲ႔ သိပ္စိတ္ကူးရင္လို႔ေကာင္းတာ။ လမ္းေဘးမွာလဲ ျမက္ပင္ေလးေတြစိမ္းစိုေနၿပီ။ မၾကာခင္ ပန္းပင္ေတြစိုက္ဖို႔ ဒီဇိုင္းမ်ိဳးစံုနဲ႔လမ္းေဘးဝဲယာမွာအကြက္ေဖာ္ေနၾကၿပီ။ ျမက္ပင္ေလးေတြၾကားမွာ အဝါေရာင္ရိုးတံရွည္ရွည္ေလးေတြနဲ႔ပန္းေလးေတြကလဲလွမွလွ။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ စိန္ျခယ္ပန္းလိုမ်ိဳးေပါ့။ ညေန၊ညေနဆို သူ႔မွာစိတ္ကူးေတြယဥ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လိုက္ရတာအေမာ။ ေဘးဘီဝဲယာက မ်က္ႏွာျဖဴအလွပိုင္ရွင္ေတြေတာင္ မေငးေမာႏိုင္ရွာဘူး။ သူကလဲအရင္တည္းက ရင္ဘတ္ေလးေကာ့ၿပီးခပ္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးလမ္းေလွ်ာက္ေလ႔ရိွတာ၊ ခုဆိုရင္ဘတ္ကေရွ႕ကိုပိုေတာင္ေကာ့တက္ေနသလိုပဲ။ သူကေတာ့ဘယ္သူ႔မွဂရုမစိုက္ႏိုင္ဘူး။ ေကာင္မေလးဆီကအေျဖရဖို႔က သူ႔အတြက္အေရးႀကီးဆံုးေသာမစ္ရွင္ပဲ။ ရာသီဥတုကလဲသိပ္မေအးေတာ့၊ လည္ေထာင္ဆြယ္တာအပါးေလးတစ္ထပ္ဝတ္ၿပီး၊ အေပၚကမိုးကာအက်ၤိစအပါးေလးတစ္ထည္ကို ရင္ဘတ္ေလးဟၿပီးဝတ္လိုက္ရင္အဆင္ေျပပီ။ ေဘာင္းဘီကေတာ့ ဂ်င္းလိုမ်ိဳးထူထူႀကီးဝတ္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ ခပ္ပါးပါးပဲ၊ လမ္းေလွ်ာက္ရတာအဆင္ေျပတာမ်ိဳးပဲဝတ္လို႔ရေနပီ။ ဖိနပ္ကလဲ ျဖဴစြတ္ေနတဲ႔ရွဴးေလးနဲ႔ေပါ့။

ေကာင္မေလးဆီကအေျဖမရခင္ရက္ပိုင္းေတြမွာ၊ သူပိုၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ ေကာင္မေလးဆီလဲမသြားရ၊ အခန္းထဲမွာခ်ည္းေနရတာလဲၿငီးစီစီျဖစ္ေနေတာ့ ညေနပိုင္းလမ္းေလွ်ာက္ထြက္လိုက္တာကမွ၊ သူ႔အတြက္ပိုၿပီးအဆင္ေျပတယ္ေလ။ ေလထဲမွာလြင့္ေနတဲ႔ အျဖဴေရာင္ဝါဂြမ္းလိုမ်ိဳးေလးေတြကိုလဲ လက္နဲ႔လိုက္ဖမ္းဆုပ္ကစားရင္း သူငယ္ငယ္တုန္းက စာေမးပြဲေတြအၿပီး ေက်ာင္းကေနအိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေညာင္ပင္ႀကီးေပၚကေၾကြက်တတ္တဲ႔ ေညာင္ရြက္ေတြကိုလိုက္ဖမ္းရင္းနဲ႔၊ စာေမးပြဲေအာင္မလားဆိုတဲ႔အေျဖထုတ္ကစားၾကတာကိုလဲ သြားသတိရမိတယ္။ ခုလဲေလထဲမွာလြင္႔ေနတဲ႔ အျဖဴေရာင္ဝါဂြမ္းလိုမ်ိဳးေလးေတြလိုက္ဖမ္းရင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးဆီကသူလိုခ်င္တဲ႔အေျဖရမွာလားဆိုတာသိခ်င္ေနမိတယ္။

ျပသနာက ေကာင္မေလးဆီကအေျဖမရခင္ တစ္ရက္မွာစျဖစ္တာ။ အဲဒီေန႔က ပ်င္းပ်င္းနဲ႔အိပ္ယာေပၚကေနတီဗြီၾကည့္ရင္းနဲ႔ သူအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ သူ႔ခ်စ္သူေလာင္းလ်ာေလးက ျဖဴေဖြးသန္႔စင္ေနတဲ႔ဂါဝန္ေလးကိုဝတ္ထားတယ္။ နက္ေမွာင္ေနတဲ႔ဆံပင္ရွည္ေတြကို ေနာက္ဘက္ကိုဖားလ်ားခ်လို႔၊ ေခါင္းထက္မွာက အဝါေရာင္ပန္းေတြကိုပန္းကံုးလုပ္ၿပီးပန္ထားတယ္။ ခ်စ္သူရဲ႕ေခါင္းေသးေသးေလးနဲ႔ ပန္းကံုးအဝါေလးကအရမ္းလိုက္ဖက္လိုက္တာ။ အဲဒီေနာက္ ေကာင္မေလးက သြယ္လ်လ်လက္ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔ရမ္းျပရင္း သူ႔ကိုေခၚတယ္။ သူလဲေကာင္မေလးဆီအေျပးလိုက္မိတယ္။ အနားေရာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ဂါဝန္ဖားဖားေလးနဲ႔ အေဝးကိုေျပးသြားျပန္ေရာ။ သူကေနာက္ကလိုက္လိုက္ ေကာင္မေလးကတစ္ဖက္ကိုေျပးထြက္သြားလိုက္နဲ႔ သူ႔မွာအရူးတစ္ေယာက္လိုခ်ာခ်ာလည္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးေကာင္မေလးက ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရီရင္းနဲ႔ အဝါေရာင္ပန္းေတြအမ်ားႀကီးေပါက္ေနတဲ႔အခင္းဆီကိုေျပးတယ္၊ သူကလဲေနာက္ကလိုက္တယ္။ ပန္းခင္းအလယ္ကိုအေရာက္မွာ အဝါေရာင္ပန္းေတြက ရွည္ေမွ်ာလာၿပီး စုန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္တံေတြလိုျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီလက္တံေတြက ေကာင္မေလးရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးကိုရစ္ပတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။ သူ႔ေကာင္မေလးက လက္တံရွည္ေတြၾကားထဲမွာ ရံုးကန္ရင္းနဲ႔သူ႔ကို ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းေနတယ္။ သူလဲေကာင္မေလးဆီကို အရဲစြန္႔ၿပီးလိုက္ေတာ့ စုန္းမႀကီးရဲ႕လက္တံရွည္ေတြက သူ႔ကိုပါလိုက္ရစ္ပတ္လိုက္ၾကတယ္။ သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို မေျပးႏိုင္ေအာင္ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားၾကတယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ပန္းကံုးကပန္းဖူးေတြကလဲ ေျမြေဟာက္ေခါင္းေတြအျဖစ္ေျပာင္းသြားၿပီး သူ႔ဘက္ကိုတရွဴးရွဴးနဲ႔လွမ္းေပါက္ေနၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူလန္႔ႏိုးလာခဲ႔တယ္။

လန္႔ႏိုးလာတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးေခြ်းဒီးဒီးက်ေနၿပီ၊ အာေခါင္ေတြလဲေျခာက္ၿပီးေရငတ္ေနတယ္။ ေရတစ္ခြက္ေလာက္ကမန္းကတမ္းထေသာက္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာတီဗြီက အဝါေရာင္ပန္းခင္းႀကီးနဲ႔ေၾကာ္ျငာလာေနတယ္။ ေဆးေၾကာ္ျငာတစ္ခုပဲ။ သူလဲဘာေၾကာ္ျငာလဲေသခ်ာမၾကည့္အားဘဲ တီဗြီကိုပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူႏွာေတြေစးေနၿပီ။ သက္သာလာမလားလို႔ကုတင္ေပၚမွာအသာေမွးေနလဲ သူ႔အေျခအေနကပိုဆိုးလာတယ္။ ႏွာရည္ေတြရႊဲရြဲနစ္ေနတာ သူ႔လက္ကိုင္ပုဝါတစ္ခုလံုးစိုေနၿပီ။ မ်က္လံုးေတြကလဲယားေနသလိုပဲ။ လက္နဲ႔ပြတ္လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးတစ္ခုလံုးနီရဲလာတယ္။ မွန္ထဲမွာကိုယ့္ရုပ္ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ရတာေတာင္၊ လန္႔လာသလိုပဲ။ သူဖ်ားေနၿပီလား၊ ဘာမွလဲမလုပ္ရပါဘဲနဲ႔ ဘာလို႔ဖ်ားတာပါလိမ္႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ biogesic တစ္လံုးေဖာက္ၿပီး ေရနဲ႔ေမ်ာခ်လိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာဘူး၊ ႏွာကတခြီးခြီးနဲ႔ဆက္တိုက္ကိုႏွာေခ်ေတာ့တာ။ ေက်ာင္းသားဘဝေလ႔လာေရးခရီးထြက္တုန္းက သူအိပ္ေနတုန္းသူငယ္ခ်င္းေတြက ပုပၸါးကဝယ္လာတဲ႔ကတိုးႏွာေခ်ေဆးေတြ သူ႔ႏွာေခါင္းထဲထည့္တာေတာင္ ဒီေလာက္မေခ်ဘူး။ ခုဟာက တကယ့္ကိုအဆက္မျပတ္ဘဲ။ ႏွာေခ်လိုက္၊ ႏွပ္ညစ္လိုက္နဲ႔ ခဏျခင္းဆိုသလို လူကလူမမာရုပ္ေပါက္သြားတယ္။ သူလဲက်န္းမာေရးသိပ္ေကာင္းတဲ႔လူေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ေရခ်ိဳးမွားရင္လဲ ႏွာေစး၊ေခ်ာင္းဆိုးျဖစ္တယ္။ အေအးမိရင္လဲဖ်ားတာပဲ။ ခုဟာက သူဘာမွမလုပ္ပါဘူး၊ အေညာင္းမိေတာင္ခံတာမဟုတ္ဘူး။ ညေနတိုင္းလမ္းထြက္ေလွ်ာက္ေနတာ။ ေရာဂါဇစ္ျမစ္ကို ဘယ္လိုမွစဥ္းစားလို႔မရဘူး။ အဲဒါကအေရးမႀကီးဘူး၊ အေရးႀကီးတာနက္ျဖန္ကိစၥ။ နက္ျဖန္ေကာင္မေလးက သူ႔ကိုအေျဖေပးမယ္လို႔ ပန္းၿခံထဲမွာခ်ိန္းထားတာ။ ခုလိုမ်ိဳးလူကေနမေကာင္းျဖစ္ေနရင္ေတာ့ သိပ္ေတာင္မလြယ္ဘူး။ ျမန္ျမန္ေနေကာင္းပါေစလို႔ပဲဆုေတာင္းရမွာေပါ့။ ဒီည biogesic ေလးတစ္လံုးေလာက္ေသာက္ၿပီး ေစာေစာေကြးလိုက္ရင္ေတာ့ မနက္ျဖန္အေျခအေနေကာင္းေလာက္ပါရဲ႕ေလ။ လူကဆုသာေတာင္းေနတာ၊ ႏွာေျခလိုက္၊ႏွပ္ညစ္လိုက္နဲ႔လက္ကအလုပ္မျပတ္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီေန႔ေဆးေသာက္ၿပီးေစာေစာအိပ္ယာဝင္လိုက္ေတာ့တယ္။

သူေျပာတဲ႔အေရးႀကီးဆံုးေန႔ႀကီးကိုေရာက္လာပါၿပီ။ ထံုးစံအတိုင္းမနက္ေစာေစာဘုရားခန္းဝင္တယ္၊ ပရိတ္ရြတ္တယ္၊ သူအလြတ္ရတဲ႔ဂါထာေတြအကုန္ရြတ္တယ္၊ ခါတိုင္းေန႔ထက္ဘာမွမထူးျခားပါဘူး။ ဆုေတာင္းတာေလး ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပိုၾကာသြားတာတစ္ခုပဲ။ ဒါေတာင္ေကာင္မေလးရဲ႕ ျမန္မာလိုေမြးေန႔ေမ႔ေနလို႔ ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔မနည္းစဥ္းစားလိုက္ရေသးတယ္။ ဘုရားဝတ္ျပဳၿပီးေတာ့ ဝတ္ေကာင္းစားလွေလးေတြဝတ္ၿပီး ခ်ိန္းထားတဲ႔ပန္းၿခံေလးဆီထြက္လာခဲ႔တယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ လက္ကိုင္ပုဝါေလးတစ္ထည္ကိုင္လို႔ေပါ့။ ဒီလက္ကိုင္ပုဝါက မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာ ရႊဲရႊဲစိုေတာ့မယ္ဆိုတာ သူသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ကိစၥမရိွဘူး၊ စစ္ထြက္တဲ႔စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္အဖို႔၊ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကအေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ သူသေဘာေပါက္ၿပီးသားေလ။ ေဘာင္းဘီအိပ္ဝဲယာမွာ လက္ကိုင္ပုဝါတစ္ထည္စီအပိုေဆာင္းထည့္ထားၿပီးသား။ ဒီပန္းၿခံေလးကေတာ့ အေတာ္သာယာသား။ ျမက္ပင္ေလးေတြလဲျဖတ္ထားတာ ညီေနတာပဲ။ ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကားမွာေတာ့ အဝါေရာင္ပန္းေလးေတြေတာ့ရိွတာေပါ့။ ဒီအဝါေရာင္ပန္းေတြျမင္မွ သူ႔အိပ္မက္ကိုျပန္သတိရၿပီး ေက်ာေတာင္နည္းနည္းတြန္႔သြားတယ္။ သိပ္ၾကာၾကာမေစာင့္လိုက္ရပါဘူး၊ ေကာင္မေလးေရာက္လာတယ္။ ဒါမ်ိဳးကအခ်ိန္သိပ္ဆြဲရင္မေကာင္းဘူးဆိုတာ သူသေဘာေပါက္ထားေတာ့ ေကာင္မေလးကို ခ်က္ခ်င္းပဲအေျဖေတာင္းဖို႔စိတ္ကူးလိုက္တယ္။

“ကိုယ့္ကို….”လို႔ပဲရိွေသးတယ္၊ ႏွာေခါင္းကယားတက္လာတယ္။ အယားေျပလိုေျပျငား လက္ကိုင္ပုဝါနဲ႔ႏွာေခါင္းကိုအသာေလးျဖစ္လိုက္တယ္။ လက္ကိုင္ပုဝါေလးကြက္ခနဲစိုသြားတယ္။ ေအးစက္စက္အထိအေတြ႔တစ္ခုက သူ႔လက္ဆီကူးစက္လာတယ္။ အယားကေတာ့မေျပပါဘူး။ သူ႔စိတ္ထဲဲပိုေတာင္ယားလာသလိုပဲ။ ေကာင္မေလးကိုမခ်ိၿပံဳးေလးၿပံဳးျပရင္းနဲ႔
“အဟဲ.. ႏွာနဲနဲေစးေနတယ္”
“ေအာ္”တဲ႔။ ေကာင္မေလးကတစ္လံုးပဲျပန္ေျပာရင္း သူ႔လက္ထဲကလက္ကိုင္ပုဝါေလးကို လံုးေခ်ေနတယ္။ ေအာ္သူလဲ လက္ကိုင္ပုဝါေလးကိုင္ထားတာကိုး။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္သူႀကိဳးစားလိုက္တယ္။
“ကိုယ့္ကို……” ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ႏွာေခါင္းကအေတာ္ကိုယားတာ၊ ဘယ္လိုမွသည္းခံႏိုင္စရာမရိွဘူး။ စကားကလဲေျပာလက္စျဖစ္ေနၿပီ၊ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေျပာေနရင္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ႏွာကလဲေခ်ခ်င္ေနတယ္၊ သူဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ ေနာက္ဆံုးမထူးေတာ့ဘူးဆိုၿပီးေျပာခ်လိုက္တယ္။
“ကိုယ့္ကို…….ဟပ္…..ဟပ္…….ဟပ္ခ်စ္လားဟင္”တဲ႔။ အဲလိုေျပာၿပီးတာနဲ႔ အားရပါးရႏွာကဆက္တိုက္ေခ်ေတာ့တာ။ သူလဲေခ်ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေခ်ေနမိတယ္။ ၿပီးမွေကာင္မေလးကမ်က္ႏွာကိုအသာၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လဲရွက္တဲ႔စိတ္ကို ထိန္းထားရတယ္။ ေကာင္မေလးကသူ႔ကိုၾကည့္ေနရင္းနဲ႔၊ မ်က္လံုးေတြကနီလာတယ္၊ မ်က္ႏွာကလႈပ္လာၿပီး၊ ေနာက္ေတာ့ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးက ပြစိပြစိျဖစ္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့မွသူ႔ကိုအေျဖေပးလိုက္တယ္။
“ဟပ္…..ဟပ္……ဟပ္ခ်စ္တယ္”တဲ႔။ ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း မ်က္ႏွာေလးနီရဲၿပီး ပါးစပ္ေလးဟလို႔ ဆက္တိုက္ကိုေခ်ေတာ့တာ။ သူလဲမေနႏိုင္ေတာ့ပဲလိုက္ေခ်တယ္။ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ေခ်လိုက္၊ ႏွစ္ေယာက္တစ္ၿပိဳင္တည္းေခ်လိုက္နဲ႔၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ေခ်ေနမိၾကမွန္းကိုမသိပါဘူး။ သူတို႔ေခ်အားေကာင္းလိုက္ပံုမ်ားေတာ့ သူတို႔ေဘးနားက ပန္းဝါဝါေလးေတြေတာင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လႈပ္လႈပ္သြားတယ္။ ။
(allergic ျဖစ္ေနတဲ႔သူငယ္ခ်င္းႀကီးမ်ား အျမန္က်န္းမာပါေစဗ်ာ။ အဝါေရာင္ပန္းေတြကေနျဖစ္တတ္တဲ႔ pollen allergy အေၾကာင္းကို ဒီမွာဖတ္လို႔ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။)

မဇနိရဲ႔ ေမြးေန႔ပြဲ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုမ်ား

>> Tuesday, May 6, 2008

ဒီေန႔ အိုးေ၀မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုၿပီး အာလူးဖုတ္ေနၾကတုန္း မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုေလးေတြ ရိုက္ထားပါတယ္။ ပထမဆံုးကေတာ႔ ေခ်ာေခ်ာလွလွ သေဘာေကာင္း အေၿပာခ်ိဳ ပညာတတ္ ဘာညာဘာညာ စသည္ၿဖင္႔ အေကာင္းေတြအကုန္ ၿပည္႔စံုေနတဲ႔ ေကေလး ေပါ႔။

ဒါက ေမြးေန႔ရွင္ေလး မဇနိပါ။ သူ႔ေမြးေန႕ကိတ္ကို သူမ်ားမစားခင္ ဦးေအာင္ အတင္းနင္းကန္စားေနတုန္း ရိုက္လိုက္တာပါ။ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ေၿမာက္လဲလို႔ ေမးေတာ႔ ”သိခ်င္ရင္ ေဖေေဖ႔ေမး” လို႔ ပလုတ္ပေလာင္းနဲ႔ ၿပန္ေၿဖပါတယ္။

ေမြးေန႔ရွင္ရဲ႔ ဒယ္ဒီ ကိုဇနိေပါ႔။ သူလဲ ကူညီခ်က္ၿပဳတ္ေနရေတာ႔ မီးဖိုထဲမွာပဲ ရိုက္လိုက္တယ္

သူေလးက စစ္ကိုင္းသူ။ ဖ်ာလိပ္နတ္ကို ဘာေမးရပါ႔လို႔ စဥ္းစားေနတာေလ

တူေဒးကေတာ႔ မုန္႔ေတြစားရလို႔ ေပ်ာ္ေနတာ။ ဘယ္သူေတြ ဘာေၿပာေၿပာ ငါ ကေတာ႔ မုန္႔မွမုန္႔ပဲတဲ႔။

ေမာင္လံုးက သူ႔ႏြားေတြ မႏိုင္လို႔ စိတ္တိုေနတယ္။ စကားကိုေကာင္းေကာင္းမေၿပာရဘူး နင္တို႔နဲ႔ေတာ႔ခက္တယ္လို႔ ၾကိမ္းေမာင္းေနေလရဲ႔။

ေမာင္ၿဖဴကေတာ႔ သူ႔ကို ဗိုက္ပူလို႔ေခၚလို႔ ဆန္အေၾကြးမေပးဘူးကြလို႔ ၿခိမ္းေၿခာက္ေနတာေပါ႔

ဒါကေတာ႔ မဇနိအတြက္ အိုးေ၀က အမွတ္တရ ေမြးေန႕ကိတ္ေလးပါ။

မဇနိေရ သက္ရွည္ က်န္းမာ စည္းစိမ္ ပညာတိုးလို႔ ေဘာလံုးပြဲတိုင္း ႏိုင္ပါေစ……

ေမြးေန႔အေကြ်းအေမြးႏွင့္ ေက်းဇူးတင္စကား

ေမြးေန့ဆုေတာင္းေပးၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္လို့ ေျပာပါရေစ။
စစ္ကိုင္းသူေရ ေနာင္နွစ္တစ္ရာတိုင္ ကိုဇနိအေပၚ နားလည္ခြင့္လႊတ္နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသြားပါ့မယ္။ ေပးတဲ့ဆုနဲ့ျပည့္ပါေစေနာ္။
ကိုေမာင္ျဖဴေပးတဲ့ ထပ္ေလာင္းဆုကိုလဲ အားရေက်နပ္စြာ ယူေဆာင္သြားျပီ။
ကိုေမာင္လံုးရဲ့ တိုတိုတုတ္တုတ္ ဆုေတာင္းေလးလဲ ေက်နပ္ပါတယ္။
ကဗ်ာေရးၿပီး ဆုေတာင္းေပးတဲ့ ကိုလူေအးကိုလည္း အမ်ားႀကီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
မေက၄ ေရ လာလည္တာေရာ ဆုေတာင္းသြားတာေတြေရာ ေပ်ာ္လိုက္တာ။
anonymous ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။
ညီမေတာ္ ေပါက္စမ မုန့္စားခ်င္ေနၿပီလား။
လာလည္ဆုေတာင္းသြားၾကေသာ ကိုဇနိကို ပါရမီျဖည့္ေပးသြားၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္တဲ့အတြက္ ဒီေန့ေတာ့ အေက်ြးအေမြး အစီအစဥ္ ဖြင့္လွစ္ေတာ့ပါ့မယ္။