ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ပန္းသီးရာဇ၀င္

ပန္းသီးဆိုတာေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမစားခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အရပ္မွာက ပန္းသီးရွားတယ္ေလ။ ဒီေရာက္ေတာ့ ပန္းသီးပင္ေတြေပါတာေတြ႕ေတာ့ အရမ္း၀မ္းသာမိတယ္။ ကိုယ္နဲ႕လက္လွမ္းမမွီခဲ႕တဲ႔ အရာတစ္ခု ကိုယ္႔လက္တစ္ကမ္းမွာ ရိွေနလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးေပါ့။ ဒီမွာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သတိထားမိသေလာက္ ပန္းသီးပင္ေတြ အေတာ္ေပါတယ္။ အစကေတာ့ ပန္းသီးဆိုရင္ အခ်ိဳပဲရိွတာလို႔ ထင္ခဲ႔တာ။ ဒီေရာက္မွ ပန္းသီးဆိုတာ ခ်ဥ္တာလဲရိွပါလားဆိုတာ သိလာရတယ္။ ရုရွားေတြ အနားယူေလ့ရိွတဲ႔ ဒါခ်ာလို႔ေခၚတဲ႔ အိမ္ေလးေတြဆီေရာက္ေတာ့လဲ ပန္းသီးပင္ေတြက ရိွေနျပန္ေရာ။ ပန္းသီးပံုနဲ႔ပါတ္သက္လို႔ အႀကိဳက္ဆံုးကေတာ့ apple computer မွာပါတဲ႔ ဒီဇိုင္းေလးပဲ။ ႏႈတ္ခမ္းလွတဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ကိုက္ခိုင္းၿပီး ဆြဲထားသလားမသိဘူး။ အေတာ္ဆြဲေဆာင္မႈရိွတယ္။ ေက်ာင္းမွာတုန္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ကဗ်ာထုတ္ၾကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကဗ်ာမွာ ေနာက္ခံ ခဲသားပန္းခ်ီေလးထည့္ဖို႔ ပန္းခ်ီေတာ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကဆြဲေပးဖူးတာ သတိရတယ္။ အဲဒီပံုေလးကို ေပၚေအာင္ေတာ့ ျပန္မေရးႏိုင္ေတာ့ဖူး။ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ပန္းသီးေလးကို အသာကိုက္ေနတဲ႔ပံု။ ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးနီနီေလးက ပန္းသီးရဲ႔ အေပၚယံ အခြံေရာင္နဲ႔သြားဟပ္ေနတယ္။ အဲဒီပံုကိုၾကည့္တုန္းကဆို ေကာင္မေလးကိုက္လိုက္တဲ႔ ‘ဂြပ္’ ဆိုတဲ႔အသံေလးေတာင္ ၾကားမိလိုက္သလိုပဲ။ ဒါေတာင္ အဲဒီတုန္းကဆြဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ရည္းစားမရိွေသးဘူး။ ခုေတာ့လဲ စြံေနေရာေပါ့။
ဒီႏွစ္ေတာ့ ပန္းသီးပင္ေတြ အပြင့္ေတြလိႈင္လိႈင္ပြင့္ၾကတယ္။ ရာသီဥတု အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္လားေတာ့မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္သတိထားမိသေလာက္ အဲဒီေလာက္ တစ္ခါမွ မပြင့္ဖူးဘူး။ မေန႔ညက ဆရာဇနိက သူတင္ထားတဲ့ ပံုေလးျပတယ္။ အစကမသိဘူး၊ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ အပင္တစ္ပင္လို႔ပဲ သိလိုက္တာ။ သူေျပာမွ ပန္းသီးပင္ဆိုတာသိတယ္။ ေတာ္ေတာ္လွတဲ႔ပံုပဲ။
ေမာင္ျဖဴ