အိုးေဝ (အစမ္း): ေဆြးေျမ့သူ႔ည

ဟာေနတဲ့ ငါ့ရင္ထဲ
အိမ္မက္ေဟာင္းေတြ ျပန္အသက္သြင္းတိုင္း
တိတ္ဆိတ္တဲ့ သူ႔ရယ္သံကလြဲလို႔
ဘယ္အရာကမွ ေအာင္ပြဲမခံခဲ့ဘူး။

ၾကယ္ေတြကို ႀကိဳးနဲ႔သီၿပီး
ခ်စ္သူရဲ့လည္မွာ
(စိတ္ကူးနဲ႔) ဆင္ခဲ့ဖူးတယ္။
(လမင္းကေတာင္ မနာလိုျဖစ္ေသးတယ္။)

ဒါေပမယ့္ကြာ
ပန္းေတြတအားပြင့္တဲ့ ရာသီမွာေတာင္
ငါဆိုတဲ့ေကာင္က
အဖူးအငံုေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ယံုၾကည္မွဳမိုးတိမ္ေတြ ၿပိဳကြဲၿပီး
၀မ္းနည္းမွဳျမစ္ေရေတြပဲ
တ၀ုန္း၀ုန္းစီးဆင္းခဲ့တာေပါ့။

ဘယ္ေလာက္ပဲ
မ်က္ရည္မုန္းတိုင္းေတြ
ရင္ထဲမွာထန္ခဲ့ေပမယ့္
အခ်စ္သစ္ပင္ရဲ့အျမစ္ကို
မတြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ေနာက္ဆံုးေတာ့
ေၾကကြဲမွဳအပိုင္းအစေတြကို
တစ္စစီျပန္ဆက္လုိက္တိုင္း
ေဆြးေျမ့ညေတြပဲ
ငါ့အတြက္ က်န္ခဲ့တာေပါ့။

ဇနိ
(စာ႐ုိက္၊စာသိမ္း ေ႐ႊျမင္း)