အိုးေဝ (အစမ္း): ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္

ဝါက်င္႔က်င္႔အရြက္ေလးေတြ
ညွာတံထက္ဆီတြဲခိုရင္း
သံေယာဇဥ္မျပတ္ႏိုင္ေသး
ၿမဲႏိုင္သေလာက္ၿမဲထားတယ္။

ေလေျပတစ္ခ်က္အေဝ႔မွာ
ညွာတံရြက္ေက်ာမွ်င္ေလးေတြျပတ္ေတာက္
ေသြးတစ္ေပါက္ေပါက္က်ႏိုင္မွန္းသိရက္
မခြဲႏိုင္ေသးတဲ႔ဒီအေႏွာင္ေတြက
ရြက္ဝါေတြေျမမွာခဖို႔ကို
စိုးရြံ႕ေနမိၾကတယ္ေလ။

ဟူး……..
ရက္စက္လိုက္တာ ေလေျပၾကမ္းရယ္
ေဆာင္းကုန္ကစခဲ႔တဲ႔
ေရာ္ရြက္ဝါနဲ႔ ညွာတံေလးတို႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္း
မင္းမသိေလေရာ႔သလား….
တကယ္ပဲ မင္းမသိေလေရာ႔သလားကြာ။

ဖလပ္…ဖလပ္…
ေၾကြသြားၿပီ…
တကယ္ေၾကြလြင့္သြားၿပီ
ၾကည္႔စမ္းပါဦး၊ ၾကည့္ၾကစမ္းပါဦးဗ်ာ
ေျမျပင္ထက္မွာ
ပက္လက္တစ္မ်ိဳး၊ ေမွာက္ခံုတစ္ဖံုနဲ႔
ေျမခေၾကြက်ရတဲ႔ ရြက္ဝါေလးတို႔ရဲ႕ဘဝ
ဆိုးရြားလွပါလားေနာ္။

အဝါေရာင္အမႈိက္သိမ္းကားႀကီးရဲ႕
ၾကမ္းရွရွလက္တံႀကီးေတြက
ဝိညာဥ္မဲ႔ ေရာ္ရြက္ဝါေတြကို
သိမ္းဆည္းသၿဂိဳၤလ္လိုက္ၾကၿပီ။

ေနာက္ဘဝ…
ဟုတ္တယ္ ေျမဆီလႊာအျဖစ္နဲ႔ေနာက္ဘဝမွာေတာ့
ရိုးတံေလးအသက္ဆက္ဖို႔
ငါတို႔ေသြးသားေတြနဲ႔ထပ္ေလာင္းေပါင္းသင္ေနဦးမွာပါ။