သံေယာဇဥ္ဆက္ထံုး

ႀကိဳးတေခ်ာင္းျပတ္သြားရင္ ျပန္ဆက္လုိ႔ရေပမယ့္ ဆက္ထံုးေလးကရွိေတာ့ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔မရွိပါဘူး။ ျပန္ၾကည့္လိုက္တိုင္း အထံုးေနရာေလးက အဖုအထစ္ေလးရွိေနတာပါ။ ဒီလိုပဲ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ထားၾကတဲ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြမွာလည္း ဆက္ထံုးေလးေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ေခ်ာေမြ႔တဲ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးျဖစ္ဖို႔ကေတာ့ အထံုးေလးေတြမျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကရမယ္။ တေယာက္က စိတ္ဆိုးရင္ တေယာက္က စိတ္ေလွ်ာ့ရမယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအၿပိဳင္တင္းေနရင္ေတာ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေလးျပတ္ေတာ့မယ္။ ျပတ္သြားရင္ မေနႏိုင္လို႔ ျပန္ဆက္မယ္ဆို အထံုးေလးက ပါေတာ့မယ္။ ျပန္ျပန္စဥ္းစားရင္ အဖုအထစ္ေလးျဖစ္ေနေတာ့မယ္။


မေန႔ညက ကိုဇနိနဲ႔ စိတ္ေကာက္ၾကတယ္။ စိတ္ေကာက္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မက ေကာက္တာပါ။ တဖက္သတ္စိတ္ေကာက္တယ္ေပါ့။ သူကေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ေကာက္လည္း ျပံဳးၿပံဳးနဲ႔ ေခ်ာ့ရွာပါတယ္။ သူတေနကုန္အလုပ္႐ႈပ္ေနေတာ့ ကၽြန္မကို ခါတိုင္းလို ဂရုစိုက္တဲ့စကားေတြ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ဘယ္ရမလဲ ညက်ေတာ့ စကားမေျပာေတာ့ဘူး။ စိတ္ဆိုးေနတာ။ အစကေတာ့ တကယ္စိတ္ဆိုးေနတာပါ။ ေနာက္က် သူက ေတာင္းပန္တာေတြလုပ္လာေတာ့ စိတ္ဆိုးတာက ေျပေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို စခ်င္တာနဲ႔ စကားေကာင္းေကာင္းျပန္မေျပာဘဲ ထားလိုက္တယ္။
ကိုဇနိ။ ။ ေဝးး စိတ္ေကာက္ေနတာလား
မဇနိ။ ။ ေကာက္ပါဘူး
ကိုဇနိ။ ။ အမ္ ဒါဆို စကားေျပာေလ
မဇနိ။ ။ ေျပာခ်င္ဘူး
ကိုဇနိ။ ။ ေဟာဗ်ာ ဒါဆို ဘာျဖစ္
မဇနိ။ ။ စိတ္နာေနတာ
အဲ ဒီက စိတ္နာတယ္ေျပာလိုက္ရင္ သူေနထို ထိုင္မသာျဖစ္လာၿပီဆိုတာ သိတယ္။ ဒီဖက္မွာ သာသာေလးၿပံဳးေနလိုက္တယ္။

ကိုဇနိ။ ။ မနာပါနဲ႔ကြာ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အလုပ္ကနည္းနည္းေလး အေရးႀကီးေနလို႔ပါ။ စိတ္နည္းနည္းေလွ်ာ့လိုက္ေနာ္။
မဇနိ။ ။ ေလွ်ာ့ပါဘူး။ ေနေကာင္းလား တခြန္းမေမးဘူး။
ကိုဇနိ။ ။ အမေလး ေမးပါတယ္ဗ်ာ။ အိပ္ယာထစတုန္းက “ေနေကာင္းလား။ ထမင္းစားၿပီးၿပီလား” ေမးတယ္ေလ
မဇနိ။ ။ အင္းေလး တခါထဲေမးရေသးတာ
ကိုဇနိ။ ။ ကဲ ခုထပ္ေမးတယ္ေနာ္ ေနေကာင္းလား
မဇနိ။ ။ ခုမွ လာမေမးနဲ႔ အခ်ိန္လြန္သြားၿပီ မရေတာ့ဘူး
ကိုဇနိ။ ။ ေအးေအး ဒါဆို စိတ္မေကာက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္ ေခ်ာ့တယ္ေနာ္
မဇနိ။ ။ မရေတာ့ပါဘူးဆို
ကိုဇနိ။ ။ ဘာမွလည္း မလုပ္ရဘဲ စိတ္မေကာက္ပါနဲ႔ကြာ
မဇနိ။ ။ ဟုတ္တယ္ ေငါက္လည္းေငါက္လိုက္ေသးတယ္
ကိုဇနိ။ ။ ဘယ္မွာေငါက္လို႔လဲ
မဇနိ။ ။ ဟိုနားေလးမွာေလး အဲ ဟိုနားေလးမွာ ခဏ ျပန္စဥ္းစားလိုက္အံုးမယ္ သတိရၿပီ “ေအးေနမယ္ အေႏြးထည္ အခုသြားယူ” ဆိုၿပီး ေလသံမာမာနဲ႔ေျပာတာ
ကိုဇနိ။ ။ အာ အဲဒါ ေနမေကာင္းၿပီးစမို႔လို႔ ေျပာတာ။ မေငါက္ပါဘူး။ စကားေျပာရင္ ေလသံမာတာ သိရဲ႕သားနဲ႔။ ဘယ္လိုလုပ္ေငါက္ပါ့မလဲ။
မဇနိ။ ။ ဒီတိုင္းသာဆို မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
ကိုဇနိ။ ။ ေဟ့ ေဟ့ အဲလို မေျပာပါနဲ႔ကြာ ဘာလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲ။ ျပင္ပါ့မယ္။ စကားေျပာတဲ့ ေလသံမမာေအာင္လို႔ ေနာ္ ေနာ္။
မဇနိ။ ။ ေတာ္ပီ မျဖစိႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဆို
ကိုဇနိ။ ။ ဟာကြာ မလုပ္ပါနဲ႔ ျဖတ္စကားေျပာတာလား
မဇနိ။ ။ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ
ကိုဇနိ။ ။ မျပတ္ႏိုင္ပါဘူး မင္းမရွိရင္ မေနတတ္ပါဘူး မခြဲႏိုင္ပါဘူးကြာ
မဇနိ။ ။ အပိုေတြ မေျပာနဲ႔ နားထဲမဝင္ဘူးေနာ္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ ဆို
ကိုဇနိ။ ။ ဒါဆို အခ်ိန္ေလးေတာ့ နည္းနည္းထပ္ေပးပါ မႀကိဳက္တာေတြ ျပင္ပါ့မယ္ ေနာ္ လို႔။ ျဖတ္ေတာ့ မျဖတ္ပါနဲ႔ကြာ
မဇနိ။ ။ ဘာလဲ အခ်စ္ေလ်ာ့လို႔ ျဖတ္စကား ျပတ္စကားေျပာတာလား
ကိုဇနိ။ ။ အမ္ ဘယ္လို မေလ်ာ့ရပါဘူးဗ်ာ
မဇနိ။ ။ ဟုတ္တယ္ ဘယ္တုန္းက ျဖတ္မယ္ေျပာမိလို႔လဲ သူ႔ဟာသူ အခ်စ္ေလ်ာ့ေနလို႔ အဲဒါေတြေတြးေနတာ ေနမယ္
ကိုဇနိ။ ။ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆို
မဇနိ။ ။ အင္းေလ မျဖစ္ႏိုင္တာကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး
ကိုဇနိ။ ။ ဒါဆို ဘယ္လို
မဇနိ။ ။ အာကြာ စိတ္နာလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ဆိုးေျပေနၿပီ လို႔ေျပာတာ ။ ဘာမွန္းကို မသိဘူး

တကယ္က မဇနိ ညစ္က်ယ္က်ယ္ေနတာပါ။ ဒီဂြင္ထဲ၀င္လာေအာင္ သူ႔ကို အသာေလးေခၚလာတာ။ ရစ္ခ်င္လို႔။

ကိုဇနိ။ ။ ဟိ ဟိ ဟိ တကယ္လားကြ အဲလိုလုပ္ပါ
မဇနိ။ ။ အင္း ဒါနဲ႔ ဟိုဘေလာ့က ဘယ္လို သိလား။ ဘယ္ကိုသြားဖတ္အံုး အသစ္တက္ေနၿပီ
(ဘယ္ရမလဲ တေနကုန္ အေျခအေနမေပးလို႔ ဘေလာ့ဂ္ေၾကာင္း မေျပာရေသးတာ ခုေတာ့ စိတ္ေကာက္ေျပတာနဲ႔ တန္းစီေျပာခ်လိုက္တယ္)
ကိုဇနိ။ ။ အင္း
မဇနိ။ ။ ထမင္းစားၿပီးၿပီလား။ အလုပ္ လုပ္ေနတာ ေညာင္းေနၿပီလား
ကိုဇနိ။ ။ အင္း
မဇနိ။ ။ ပို႔စ္ေလး ေရးေနတာေလ သိလား ပို႔လိုက္မယ္ေနာ္ ဖတ္ႀကည့္
ကိုဇနိ။ ။ အင္း ေကာင္းပါတယ္
မဇနိ။ ။ အသံကလည္း အထံုးသံႀကီးနဲ႔
ကိုဇနိ။ ။ ဟာ ဘာအထံုးသံလဲ (ျပဴးတူးျပာတာနဲ႔ ေမးသံ) ေနာက္တခါ ထပ္တပတ္လည္ စိတ္ေကာက္မွာေၾကာက္လို႔
မဇနိ။ ။ ဟုတ္တယ္ေလ အေစာက စိတ္ဆိုးထားေတာ့ အထံုးျဖစ္ေနတာ အခု စကားေျပာေတာ့ ထစ္ ထစ္ အ အ နဲ႔
ကိုဇနိ။ ။ မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ
မဇနိ။ ။ ဒီက အထံုးေျပေနၿပီေနာ္
ကိုဇနိ။ ။ ဒီက ထံုးကို မထံုးတာ။ ဟား ဟား
မဇနိ။ ။ အထံုးသံႀကီးနဲ႔ မရယ္နဲ႔ စိတ္ဆိုးလိုက္မယ္
ကိုဇနိ။ ။ ဟား ဟား အထံုးဆိုတာ ျပတ္မွ ထံုးရတာ ဒို႔က ဘယ္တုန္းကမွ အထံုးမရွိဘူးေလ
မဇနိ။ ။ မသိဘူး ျပတ္ျပတ္ မျပတ္ျပတ္ ထံုးတယ္ ဒါပဲ
ကိုဇနိ။ ။ ဟား ဟား အခ်ိဳးေလး

အဲလို အဲလို စိတ္ေကာက္ခဲ့ရာက သံေယာဇဥ္အထံုးေလးဆီ စိတ္ေရာက္သြားလို႔ပါ။ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ တကယ္ကို ဘာအထံုးမွ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကၽြန္မက ညစ္က်ယ္က်ယ္ဆိုးရင္ သူက တခ်ိန္လံုးရယ္ၿပီး ေခ်ာ့ပါတယ္။ ေခ်ာေမြ႔တဲ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေလးကမွ ေကာင္းတာ လို႔ သူလည္း ခဏခဏေျပာဖူးေနတာပါ။ အထံုးေလးေတြ ပုလဲလံုးလို ႀကိဳးမွာ တန္းစီလာရင္ေတာ့ ဘယ္ေကာင္းေတာ့မလဲေနာ္။

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အတြဲကေတာ့ ခဏခဏ ျပတ္ၾကတယ္။ ငိုၾကတယ္။ ကိုယ္က သြားၿပီး “နင္ဘာလို႔ ဒီလုိ လုပ္သလဲ ခဏခဏလုပ္တာ မေကာင္းဘူး” နဲ႔ ေျပာမိလို႔ကေတာ့ “နင္ဘာမွမသိပါဘူး ျပတ္သြားျပီး ျပန္ခ်စ္ရတာ အရသာရွိတယ္ နင္နားမလည္ပါဘူး” တဲ႔။ တကယ္လည္း သူဘာကိုေျပာမွန္း ခုထိ နားမလည္ေသးပါဘူး။ သူကပဲ သံေယာဇဥ္အထံုးေလးေတြကို ႏွစ္သက္တဲ့သူျဖစ္ေနသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ အင္းေလ လံုးလံုးျပတ္သြားတာနဲ႔စာရင္ေတာ့ အထံုးေလးရွိေနေသးတာ ေတာ္ေသးတာ ေအာက္ေမ့ရမယ္။

ခ်စ္သူရည္းစားမွာေတာ့ အထံုးေလးျဖစ္ရင္ သိပ္ကိစၥမရွိေပမယ့္ အိမ္ေထာင္က်သြားရင္ေတာ့ အဖုအထစ္ရွိရင္ ဘယ္ေကာင္းမလဲေနာ္။ အေဖနဲ႔ အေမတို႔မွာ ျပတ္တယ္ ျဖတ္တယ္ဆိုတာ ၾကားလည္း မၾကားဖူးပါဘူး။ တခါကေတာ့ အေမက စိတ္ေကာက္ၿပီး အိမ္ကထြက္သြားတာတဲ့။ ကၽြန္မတို႔ကို မေမြးေသးပါဘူး။ အိမ္မွာ ေက်ာင္းလာတက္ေနတဲ့ အေမ့တူေတြရွိတယ္။ သူတို႔ေက်ာင္းကျပန္လာေတာ့ အေဖက “မင္းတို႔အေဒၚ ငါ့ကို စိတ္ဆိုးၿပီး အိ္မ္က ထြက္သြားတယ္ကြာ လုပ္ပါအံုး လိုက္ရွာေပးၾကပါအံုး” လို႔ လုပ္သတဲ့။ အကိုေတြလည္း ေက်ာင္းကျပန္ ဗိုက္ကဆာေပမယ့္ မျဖစ္ဘူး လိုက္ရွာမွာေပါ့။ စိတ္လည္း ပူသြားၾကတယ္။ ညေနေရာက္လည္း သတင္းဘယ္ကမွ မရေတာ့ စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ျပန္လာၾကတာ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမနဲ႔ အေဖက ၿပံဳးရႊင္ၿပီး ထမင္းအတူတူစားေနၾကသတဲ့။ အကိုေတြဆိုတာ ရယ္ရအခက္၊ ငိုရအခက္ဆိုပဲ။ ခုခ်ိန္ထိ သတိရတိုင္း အကိုေတြ ျပန္ျပန္ေျပာေနၾကအေၾကာင္းေလးပါ။ ကၽြန္မတို႔ အမွန္းသိတတ္ကတည္းက သံေယာဇဥ္အထံုးျဖစ္ဖို႔ေ၀းစြ စိတ္ဆိုးတယ္ဆိုတာကို မရွိသေလာက္ပါပဲ။

အားလံုးေသာသံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြကို အထံုး၊ အဖု၊ အထစ္မရွိေအာင္ ေခ်ာေမြ႔တဲ႔ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္ႀကအံုးစို႔။ ေနာ္ ကိုဇနိ။

မဇနိ